| عقرب گزيدگي: |
|
عقربها از ابتدايي ترين جانوران موجود در شاخه بند پايان هستند. عقربها گوشتخوارند و از حشرات ،مارمولک و حتي نوزاد موش تغذيه ميکنند.
فعالیت عقرب ها عمدتا در شب و در فصول گرم سال انجام می پذیرد.
عقرب ها صرفا به منظور دفاع از خود، انسان را مورد گزش قرار دهند و ذاتا جانوران تهاجمی نیستند.
علائم و نشانه ها: بيش از 70% از گزيدگي ها فقط با يک درد ظاهري مشابه با زنبور گزيدگي همراه است. آثار موضعي غالبا محدود و گاهي غير قابل مشاهده اند.
همی اسکروپیوس لپتوروس(گادیم): گزش ناشی از آن منجر به همولیز شدید، نارسایی کلیه، اختلالات سیستم عصبی و اختلالات قلبی
عروقی می گردد. آثار موضعی نیز شدید بوده و منجر به ادم، تاول، اکیموز و تخریب بافت های موضعی می گردد.
آندرکتونوس کراسیکودا(عقرب سیاه): زهر این عقرب نوروتوکسیک خالص بوده و موجب تحریک سیستم کولینرژیک میگردد(مشابه مسمومیت
خفیف با ارگانوفسفره ها). درد ناشی از گزش این جانور بسیار شدید بوده و مشابه سکته قلبی و یا شکستگی استخوان می باشد.
کمک هاي اوليه: قرار دادن يخ و يا فرو بردن عضو گزيده شده در آب يخ درد را کم ميکند و جذب سم را به تاخير مي اندازد.
بي حرکت نگاه داشتن عضو گزيده شده، شستشو و ضد عفوني کردن زخم تا رسيدن به مرکز درماني مفيد خواهد بود.
درمان: سرم های پلی والان به شکل آمپول های 5 میلی لیتری قابل تزریق وریدی و عضلانی تهیه شده اند و بایستی در جای خشک و تاریک
(2 ثا 10 درجه سانتیگراد) نگهداری شوند.
بطور معمول تجویز یک یا دو آمپول از راه وریدی یا عضلانی جهت بهبودی و درمان اغلب بیماران کافی است. درطول دوره حاد مسمومیت بایستی بیمار در استراحت مطلق بوده و حداقل بمدت 8 تا 12 ساعت از خوردن و آشامیدن منع گردد |
منبع: گزش جانوران زهرآگين
تاليف: دکتر مهدي بلالي مود